زان یـــار دلنـــوازم شـکـریـســـت بــا شکــایـت
گـر نـکتــه دان عشقی بشنــو تـو ایـن حکـایـت
بــی مــزد بود و منـت هـــر خـدمتـی که کـردم
یـــا رب مبـــاد کـس را مخــدوم بی عـنــایت
رنــدان تشنـه لب را آبـی نمـی‌دهــد کــس
گــویی ولی شنــاسـان رفـتـنــد از ایــن ولایــت
در زلف چـون کمنــدش ای دل مـپـیــچ کـان جـا
سـرهـا بـریــده بیـنـی بی جــرم و بی جنــایـت
چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی
جــانـا روا نبــاشــد خــون ریـــز را حمــایت
در ایـن شـب سیــاهـم گـم گـشـت راه مقصود
از گـوشــه‌ای بــرون آی ای کــوکـب هــدایــت
از هــر طــرف کــه رفتــم جــز وحشتـم نیفزود
زنــهار از ایــن بیــابـان ویـن راه بی‌نهــایـت
ای آفتــاب خــوبــان می‌جــوشـــد انــدرونــم
یـک ســاعتــم بــگنـجـــان در ســایه عنــایـت
این راه را نهـــایت صــورت کجــا تـــوان بسـت
کـش صد هــزار منزل بیــش است در بــدایت
هــر چنــد بـــردی آبـــم روی از درت نـتــابــم
جــور از حبـیـب خوشتــر کــز مــدعی رعایـت
عشقت رسد به فریـاد ار خود به سان حـافظ
قــرآن ز بــر بـخـوانـی در چــارده روایــت