ابو سعید ابوالخیر

چون دایره ما ز پوست پوشان توایم      در  دایره ی حلقه  بگوشان  توایم 

گر بنوازی، ز  جان  خروشان  توایم         ور ننوازی، هم از خموشان توایم

رودکی

گــرفت     خواهــم   زلـف   عنبرین    ترا             به بوسه نقش کنم برگ یاسمین ترا

هرآن زمین کـه تو یک  ره بر او قدم بنهی            هـزار سجــده بـرم خـاک آن زمین ترا

هزار بوسه  دهم  بر سخای  نامه ی  تو             اگـر  بـبینم  بـر  مُـهــر   او   نگین ترا

بـه تـیغِ  هنـدی گـو دست من جدا  بکنند            اگــر بــگیرم  روزی  مـن  آسـتیـن ترا

اگرچه خامش  مردم که  شـعر  باید گفت            زبــان مــن بـه روی  گردد  آفــرین ترا

ابو حنیفه ی اسکافی

نه گفته بُدی غم تو خواهم خوردن       غمهای تو را به طبع بنهم گردن

من خود به میان عهد گفتم آن روز       بر گفت تو  اعتمـاد  نتوان کردن