سماع و باده ی گلگون و لعبتان چو ماه اگر فرشته ببیند در اوفتد در چاه
نظر چگونه بدوزم که بهر دیدن دوست ز خاک من همه نرگس دمد به جای گیاه
کسی که آگهی از ذوق عشق جانان یافت ز خویشتن حیف بود گر دمی بود آگاه
به چشمت اندر بالار ننگری تو به روز به شب به چشم کسان اندرون ببینی کاه
بی روی تو خورشید جهان سوز مباد هم بی تو چراغ عالم افروز مباد
با وصل تو کس چو من بدآموز مباد روزی که ترا نبینم آنروز مباد
به حق نالم ز هجر دوست زارا سحرگاهان چو بر گلبن هزارا
قضا گر داد من نستاند از تو ز سوز دل بسوزانم قضا را
چو عارض بر فروزی می بسوزد چو من پروانه بر گردت هزارا
نگنجم در لحد گر زانکه لختی نشینی بر مزارم سوگوارا
با آن که دلم از غم هجران خونست شادی به غم تو ام ز غم افزونست
اندیشه کنم هر شب و گویم یا رب هجرانش چنین است وصالش چونست
ابوعبدالله جعفر بن محمد رودکی:
رودکی چنگ بر گرفت و نواخت باده انداز ، کاو سرود انداخت
زان عقیقین میی که هر که بدید از عقیق گداخته نشناخت
هر دو یک گوهرند لیک به طبع این بیَفسرد و آن دگر بگداخت
نا بِسوده دو دست رنگین کرد نا چشیده بتارَک اندر تاخت
به نام خدا
با سلام...
از همه ی میهمانان تشکر می کنم، به خاطر حضور در این باغ و پیوستن به جمع شاعرانی که در این باغ گرد آمده اند. در این محفل شاعران، زیباترین اشعار عاشقانه ی خود را بر ما ارئه می کنند، شاعرانی همچون رودکی، نظامی، مولوی، سعدی و حافظ در این جمع به شعر خوانی خواهند پرداخت. امیدوارم تمامی میهمانان از حضور در این باغ لذت ببرند.
شاعرانی که می خواهند در این جمع شعری داشته باشند، می توانند شعر یا اشعارشان را از طریق aine_dar@yahoo.com برای ما بفرستند.