دقیقی

شــب سیــاه بدان زلفکــان تـــو مانـد               سپیــد روز بــه  پــاکی  رخـــان تو ماند

عقــیق را چو بسایند نیک سوده گران               کــه آبـــدار  بود  ،  بـــه  لبـــان تو ماند

بــه بوستان ملوکان هزار گشتم بیش               گــل شکفتـــه بــه رخســارکان تو ماند

دو چشم آهو و دو نرگس شکفته ببار               درست و راست بدان چشمکان تو ماند

 کمـــان بــابلیــان دیـدم و طرازی تیــر                کــه برکشیده شــود به ابــروان تو ماند

تــرا به سروین بـالا قیاس نتـوان کـرد                کـــه ســـرو را قـــد و بــالا بدان تو ماند