رودکی

سماع   و  باده ی گلگون و لعبتان  چو ماه    اگر   فرشته   ببیند   در    اوفتد    در  چاه

نظر   چگونه   بدوزم که  بهر  دیدن دوست    ز خاک  من  همه نرگس دمد به جای  گیاه

کسی که آگهی از ذوق عشق جانان یافت   ز  خویشتن  حیف  بود  گر  دمی  بود  آگاه

به  چشمت   اندر  بالار  ننگری  تو  به روز    به  شب به چشم کسان اندرون ببینی کاه